Elektriciteit wordt al tientallen jaren gebruikt om pijn te bestrijden. We kunnen zelfs vele eeuwen teruggaan tot het herhaalde gebruik van elektrische alen om jichtpijn te verlichten. De patiënt plaatste het pijnlijke gebied in een emmer met alen om pijnverlichting te krijgen van de schokken van de alen. Dit is de eerste keer dat elektriciteit wordt gebruikt voor pijnbestrijding. Het maakt niet uit of de pijn acuut of chronisch is, het proces van de zintuiglijke input voor de pijnsensatie is bijna identiek. Tens units werden in het verleden buiten de kliniek gebruikt om patiënten in staat te stellen hun dagelijkse activiteiten aan te passen om de pijn te compenseren. Intermitterend wordt in klinische instellingen gebruikt als de pijn ernstig of acuut is. In zeer zeldzame gevallen kan een dorsale kolomstimulator (DCS) en in de ernstigste gevallen een diepe hersenstimulatie (DBS) worden gebruikt.
Pijnfactor
Pijn is een teken van een probleem in je lichaam. Je hersenen reageren op pijnsignalen door snel je hand terug te trekken van een hete pan of deze aan te raken. Als de hand beschadigd is of het weefsel beschadigd is, starten de hersenen een nieuw proces om er zeker van te zijn dat er geen besmettelijke agentia zoals ziektekiemen, bacteriën, etc. aanwezig zijn. Het gebied waar de pijn werd gevoeld. De hersenen zullen T-cellen (natuurlijke antibiotica) naar het gebied sturen en de cellen voorgaan met histamines om de haarvaten te doorbreken en de bacteriën te doden. De hersenen zullen veel fysiologische en biologische veranderingen aanbrengen, waarvan de laatste twee slechts een klein deel uitmaken. De wervelkolom stuurt de pijnprikkel naar de hersenen. Het is een elektrisch signaal dat ervoor zorgt dat zenuwen ontstoken raken. De zenuwen ondernemen vervolgens de juiste acties om ervoor te zorgen dat de pijnboodschap wordt ontvangen en er geen verdere schade wordt aangericht.
Dit gaat allemaal goed totdat de boodschap de hersenen constant of vaker dan nodig bereikt. De patiënt komt in de problemen wanneer de boodschap aanhoudend is. Het probleem is niet het behoud van het lichaam, maar het voorkomen van verdere schade door de constante pijnboodschap die het vermogen van de patiënt om te functioneren beperkt. De pijnimpuls kan een barrière voor gezondheid worden. Je hoort vaak de uitdrukking "alles zit in je hoofd". Dit is een zeer nauwkeurige uitspraak. Alle pijn wordt in het hoofd gevoeld, dus het is niet verwonderlijk dat je dit het vaakst hoort.
Ziekten
Patiënten met diabetesneuropathie of andere ziekten die de zintuiglijke input verminderen, lopen het grootste risico dat de pijn niet in hun hoofd zit. Een patiënt kan een snijwond of brandwond op zijn voet/benen hebben en dit pas beseffen als er een infectie is ontstaan. Een patiënt kan ernstiger letsel oplopen als de zintuiglijke input van de hersenen is aangetast. Dit kan leiden tot amputatie, systemische infectie en zelfs de dood. Het gebrek aan pijn in het "hoofd" van de patiënt kan ernstige gevolgen hebben. Chronische pijn kan ervoor zorgen dat de zenuwen die het pijnsignaal doorgeven door heel weinig input worden geactiveerd. Het ruggenmerg kan slechts een klein aantal boodschappen ontvangen en doorgeven aan de hersenen wanneer de pijnzenuw die naar het ruggenmerg gaat, wordt gestimuleerd.
Verschillende soorten zenuwen sturen berichten naar de hersenen, die "A"-, "B"- en "C"-vezels worden genoemd. Deze vezels geven verschillende boodschappen door, zoals warmte en druk. De vezels voeren verschillende taken (functies) uit om onze hersenen op de hoogte te houden van wat er in ons lichaam gebeurt. Sommige berichten worden niet doorgegeven omdat er meer zenuwvezels de wervelkolom bereiken dan de paden naar de hersenen. Als dat bericht de pijnboodschap van de C-vezel is, wordt het niet doorgegeven. Er is geen pijn als het niet in de hersenen zit. We gebruiken elektrische stimulatie om de "niet-pijn" vezels bij chronische pijnpatiënten te stimuleren. Dit proces kan worden vergeleken met een ouderwets telefoonsysteem, waarbij de telefonist de telefoontjes fysiek naar hun bestemming leidde.
Elektrische impuls
Om niet-pijnlijke boodschappen prioriteit te geven zodat het ruggenmerg ze doorgeeft, gebruiken we elektriciteit. De elektrische impuls stimuleert de zenuwvezels en veroorzaakt chemische en fysieke veranderingen. Daarom wordt de input van de niet-pijnvezels doorgegeven en de pijnboodschap niet. De patiënt voelt geen pijn bij het gebruik van elektrische input. Dit komt omdat de sensatie datgene is wat vanuit de hersenen wordt doorgegeven aan onze waarneming. Het pijnsignaal wordt niet doorgegeven of verdwijnt, dus er is geen pijn. Er is opheldering nodig over het "blokkeren" van het pijnsignaal. Je zou verwachten dat een patiënt echt letsel zou voelen als hij het pijnsignaal blokkeert. Het zou echter niet gevoeld worden. Dit geldt niet voor gecontroleerde elektrische input van apparaten.
De mate van pijn in het gebied waar de elektrische stimulans wordt toegepast, is een factor. De patiënt zal pijn voelen als de elektrische prikkel te sterk is. De patiënt zou simpelweg reageren door te zeggen dat de elektrische stroom pijnlijk is. Als de intensiteit van de stimulatie te hoog is, voelt de patiënt geen pijn. Als de elektrische prikkel is ingesteld en de patiënt nu last heeft van een nieuwe blessure, zal de nieuwe pijnprikkel deze overstemmen. Het nieuwe letsel zal een sterkere prikkel zijn die naar zijn hersenen wordt gestuurd. Het lichaam zal dan dienovereenkomstig reageren. Dit geldt vooral voor sporters die elektrische apparaten gebruiken. Een voetballer die tijdens een wedstrijd gewond is geraakt door een elektrisch apparaat, zou nog steeds elke prikkel of blessure voelen, zoals een nieuwe blessure aan de enkel.
Let op.
Het elektrische apparaat overstemt de pijn van de verwonding niet.
- TENS (Transcutaneous Electrical Nerve Stimulator) - Een klein, draagbaar apparaatje dat door de patiënt wordt gedragen en werkt op een 9 volt batterij. Het apparaatje kan continu worden gedragen of wanneer er pijn is. Het kan indien nodig ook 24/7 gedragen worden. Het bereik van 1 tot 150 pulsen per seconde (PPS) elektriciteit is wat het apparaat elektrisch maakt. PPS betekent simpelweg dat het apparaat 150 keer per seconde wordt in- en uitgeschakeld. TENS heeft geen overdraagbare pijnstilling, dus als het apparaat wordt uitgeschakeld, komt de pijn onmiddellijk terug. TENS wordt door de meeste verzekeringsmaatschappijen vergoed, inclusief Medicare.
- Interferentiële eenheid ( IF/IFC ) - Deze eenheid is iets groter dan een tiende eenheid en gebruikt elektriciteit van een wisselstroomadapterstekker. De pulsen per seconde variëren van 8.000 tot 8.150. Een interferentie-unit kan niet gedurende langere tijd gedragen of gebruikt worden als deze een batterijsysteem heeft. De stekker moet in het stopcontact zitten. Interferential zorgt voor een aanzienlijke verlichting van de pijn. Vaak komt de pijn na een behandeling van 20-30 minuten dagen, weken of uren niet meer terug. Sommige verzekeringsmaatschappijen vergoeden Interferential als het wordt gefactureerd als duurzame medische apparatuur (DME). Medicare beschouwt het als experimenteel.
- Dit implantaat vereist een chirurgische ingreep. In sommige gevallen kan de stimulans onmiddellijke pijnverlichting geven en worden overgedragen op andere patiënten. De verzekeringsmaatschappij moet de operatie goedkeuren en controleren of er geen externe apparaten hebben gefaald voordat de DCS kan worden ingebracht.
- Diepe Hersensimulator ( DBS ) - Dit is vergelijkbaar met de DCS, behalve dat er draden in de hersenen worden geplaatst. Een neurochirurg voert de implantatie meestal uit. Dit wordt vaak gebruikt als laatste redmiddel voor patiënten die waarschijnlijk zelfmoord zullen plegen vanwege hun chronische pijn.