Het is vier jaar geleden sinds mijn laatste jichtaanval. Ik heb drie periodes van jicht gehad, twee grote en zeer pijnlijke periodes en één kleine en minder ernstige. Ik ben nu drieëndertig jaar oud en had mijn eerste jichtaanval op 27-jarige leeftijd. Mijn eerste aanval vond plaats toen ik jong was. Jicht is een aandoening die oudere mannen van in de 40 treft. Ik deed wat elke jichtpatiënt doet: ik bezocht mijn dokter, nam de voorgeschreven medicijnen en vermeed purinerijk voedsel. Tenminste, dat is wat ik grotendeels deed. Zie je, ik hou er niet van dat mij verteld wordt wat ik mag eten.
Eens kijken...
Na mijn eerste aanval werd ik me weer volledig bewust van mijn jicht en begon ik te doen alsof het nooit gebeurd was. Daarom kreeg ik waarschijnlijk weer een aanval. Ik ging door met mijn leven, deed wat ik wilde en at wat ik gewend was. Ik had geen overgewicht of obesitas, maar ik leefde wel een zeer zittend leven. Mijn typische week bestond uit de hele dag achter de computer zitten tijdens de week en dan bier drinken in het weekend.
Ik was niet in staat tot enige fysieke activiteit. Na de tweede aanval voelde ik me wat wakkerder. Daarom was mijn derde aanval waarschijnlijk niet zo pijnlijk. Na de derde aanval wist ik dat ik een nieuw dieptepunt in mijn gezondheid had bereikt. Op mijn 29e verjaardag kocht ik een mountainbike. Ik begon hem elke dag te gebruiken en voelde me sterker. Ik keek uit naar de urenlange rit na het werk. Ik was verrast dat ik een paar centimeter in mijn buik verloor. Het was niet het doel, maar het was een leuk extraatje.
Oefening
Ik ontdekte dat hardlopen, joggen en wandelen me meer aanspraken dan fietsen. Het maakte niet uit dat ik nog steeds af en toe fiets, want ik deed het voor de gezondheid. Ik voelde me energieker en lichter. Ik had nooit meer behoefte aan een snel dutje overdag. Ik kan een vlucht nemen zonder buiten adem te raken. Het was heerlijk. Het was alsof ik weer 18 was. Ik werd geobsedeerd door mijn gezondheid en mijn lichaam. Ik begon ook met gewichtheffen en probeerde een paar koolhydraatarme diëten.
Mijn vetpercentage is gedaald van 22 procent naar 10 procent. Al deze dingen waren mogelijk omdat ik mijn levensstijl veranderde. De mountainbike was mijn laatste redmiddel. Het was makkelijk te doen en zag er erg leuk uit, dus ik besloot het te proberen. Het opende de deuren om gezonder te willen zijn, en gezond te blijven. Ik voelde een lichte toename van mijn energie. Ik denk niet meer aan jicht. Ik eet wat ik wil en drink wat ik wil (met mate natuurlijk).
Conclusie
Ironisch genoeg gaat gezonder eten natuurlijk gepaard met actiever zijn (nog een welkom extraatje). Ik deed de dingen die ik deed niet omdat ik jicht had. Ik was meer bezorgd over mijn levensstijl, die jicht veroorzaakte. Maar ik wist dat ik er genetisch vatbaarder voor was. Binnenkort vier ik mijn vijfde jaar dat ik jichtvrij ben. Ik weet zeker dat ik in de toekomst weer een aanval zal krijgen, maar het zou me niet verbazen als mijn levensstijl verandert.