Vorige week ontving ik een e-mail met de titel "Red mij", die mij ertoe bracht de kwestie van nutteloze geneesmiddelen voor jicht opnieuw te bekijken. Ik hoop dat wat ik ontdekt heb u zal helpen om uit de nachtmerrie van de moderne geneeskunde te geraken. Hij is een 31-jarige man met hoge urinezuurwaarden (9,58 mg/dL) en jicht. Hoewel hij sindsdien Allopurinol nam, hielp het hem om een normaal niveau van urinezuur te behouden.
Bijwerkingen
Hij begon echter bijwerkingen te krijgen zoals een zwarte huid en maagpijn. Hij stopte met het medicijn omdat hij bang was dat de bijwerkingen zouden verergeren. Zijn urinezuurspiegel schoot omhoog en hij werd opnieuw aangevallen door jicht. Hij is gestopt met het eten van eiwitrijk voedsel en is gestopt met het drinken van alcohol. Zijn zuurniveau blijft echter hoog en hij heeft vaak last van jichtaanvallen.
Hij begon pijn te voelen in zijn grote teen en ook in zijn benen, knieën, benen en tenen. Hij lijdt nu aan ernstige jichtsymptomen. Hij kan niet eten en voelt zich gehandicapt. Dit is niet het enige jichtslachtoffer. Deze mensen vertrouwen al jaren op jichtmedicijnen, om er vervolgens achter te komen dat ze het stof alleen maar onder het tapijt verbergen.
Na een aantal jaren zal het tapijt het stof en de rommel niet meer kunnen bedekken. De medicijnen die beweren de productie van urinezuur in het lichaam te verminderen, onderdrukken in feite de omzetting van purine in het zuur.
Denk aan
Als overtollige purines niet in de vorm van urine kunnen worden uitgescheiden, zal uw lichaam andere afvoerkanalen zoeken dan de huid en het spijsverteringsstelsel. Allopurinol, een geneesmiddel tegen jicht, kan huiduitslag of maag-darmklachten veroorzaken. Het ergste is als je moet stoppen met de medicijnen vanwege de bijwerkingen. Het is alsof er plotseling een sluisdeur opengaat en de urinezuren in je bloedbaan stromen en zich door je hele lichaam verspreiden, met talrijke jichtaanvallen en andere ongemakken tot gevolg.