Vorige week ontving ik een e-mail met de titel "Red mij", waardoor ik de kwestie van nutteloze medicijnen tegen jicht opnieuw ben gaan bekijken. Ik hoop dat wat ik heb ontdekt je zal helpen om uit de nachtmerrie van de moderne geneeskunde te komen. Hij is een 31-jarige man met hoge urinezuurwaarden (9,58 mg/dL) en jicht. Hoewel hij sindsdien Allopurinol nam, hielp dit hem om zijn urinezuurniveau normaal te houden.
Bijwerkingen
Hij begon echter last te krijgen van bijwerkingen zoals een zwarte huid en maagpijn. Hij stopte met het medicijn omdat hij bang was dat de bijwerkingen zouden verergeren. Zijn urinezuurspiegel schoot omhoog en hij kreeg opnieuw jichtaanvallen. Hij is gestopt met het eten van eiwitrijk voedsel en is gestopt met het drinken van alcohol. Zijn zuurniveau blijft echter hoog en hij heeft vrij vaak last van jichtaanvallen.
Hij begon pijn te voelen in zijn grote teen en ook in zijn benen, knieën, benen en tenen. Hij lijdt nu aan ernstige jichtsymptomen. Hij kan niet eten en voelt zich gehandicapt. Dit is niet het enige jichtslachtoffer. Deze mensen hebben jarenlang vertrouwd op jichtmedicijnen, om er vervolgens achter te komen dat ze het stof alleen maar onder het tapijt verbergen.
Na een aantal jaren zal het tapijt het stof en de rommel niet meer kunnen bedekken. De medicijnen die beweren de productie van urinezuur in het lichaam te verminderen, onderdrukken in feite de omzetting van purine in het zuur.
Denk aan
Je lichaam zal andere afvoerkanalen dan de huid en het spijsverteringsstelsel zoeken als overtollige purines niet uit je lichaam kunnen worden uitgescheiden in de vorm van urine. Allopurinol, een medicijn tegen jicht, kan huiduitslag of maag-darmklachten veroorzaken. Het ergste is als je moet stoppen met de medicatie vanwege de bijwerkingen. Het is alsof er plotseling een sluisdeur opengaat en de urinezuren je bloedbaan in stromen en zich door je hele lichaam verspreiden, wat talloze jichtaanvallen en andere ongemakken veroorzaakt.