Een enkelfusie is het operatief verwijderen van kraakbeen en zieke botten uit het gewricht en het versmelten (aangroeien) van deze botten tot één geheel. Goed kraakbeen vormt het gewricht en zorgt voor een pijnloze beweging tussen de botten. Hoewel beschadigd en/of ziek kraakbeen enige beweging mogelijk maakt, kan deze beweging zeer pijnlijk zijn en zelfs leiden tot invaliditeit. Er zijn drie soorten botten waarvan het kraakbeen wordt verwijderd. De talus heeft een koepelvormige top waar het kraakbeen wordt verwijderd. Het scheenbeen is het lange, dikke bot in je been. De fibula De fibula is het kortere,...
De Fibula
De fibula is het kortere, dunnere bot aan de buitenkant. Het onderliggende bot kan worden blootgelegd door het kraakbeen te verwijderen. Dit onderliggende bot kan uitgroeien tot een fusie met andere botten. Enkelfusie wordt gebruikt om de pijn door beweging van het gewricht te verlichten door het talusbot met het scheenbeenbot te versmelten. Het kuitbeen kan ook met de andere botten vergroeid worden. Met welk doel wordt een enkelfusie uitgevoerd? Enkelfusies kunnen worden gebruikt om pijn te verlichten, beter te kunnen lopen en de levenskwaliteit te verbeteren. Eerst worden meestal conservatieve opties geprobeerd. Deze conservatieve behandelingen omvatten pijnbestrijding voor artritis. Deze niet-steroïde ontstekingsremmers en pijnstillers kunnen worden gebruikt.
U kunt ook corticosteroïde injecties proberen. Fysiotherapie kan worden geprobeerd. Het bracen van de enkel met enkelbraces of een soort orthese voor de enkel wordt gebruikt om een artritisch gewricht te immobiliseren. Soms wordt geprobeerd de enkel te immobiliseren in een gipsverband of camwalker cast. Soms wordt het enkelgewricht onderworpen aan artroscopie (kijkoperatie) of artrotomie ("openen en schoonmaken") om artritisch gewrichtskraakbeen of bot te herstellen of te verwijderen. Als deze behandelingen falen, wordt een enkelfusie uitgevoerd.
Enkelpijn
Wat zijn enkele aandoeningen die pijn en schade aan de enkel kunnen veroorzaken? Een artritisch gewricht kan het gevolg zijn van trauma, waaronder enkelbreuken of kneuzingen. Grote pijn kan worden veroorzaakt door chronische artritis zoals reuma, ernstige artrose en jicht. Een infectie van het enkelgewricht kan leiden tot de vernietiging van het kraakbeen, wat een fusie kan vergemakkelijken. Het niet uitvoeren van een enkeloperatie kan leiden tot fusie. Sommige aangeboren aandoeningen kunnen ook een fusie noodzakelijk maken. Chronische pijn kan het gevolg zijn van instabiliteit van het enkelgewricht als gevolg van ernstige of aanhoudende scheuren van de banden. Soms kan het enkelbot gevoelloos worden en afsterven door gebrek aan bloedtoevoer. Dit is vaak het gevolg van een trauma.
Charcot artropathie (gewrichtsaandoening) is een ernstige vorm van artritische schade die secundair kan zijn aan zenuwschade. Hoe wordt een enkelfusie uitgevoerd? Er zijn in het verleden veel enkelfusiemethoden geweest. De meeste fusies kunnen met een van deze twee methoden worden uitgevoerd. Soms kan een artroscopische techniek worden gebruikt om de enkel te vergroeien. Deze techniek maakt gebruik van kleine incisies om het kraakbeen uit de enkel te verwijderen.
Wist je dat?
Open chirurgie vereist grotere incisies om het enkelkraakbeen te verwijderen. Er zijn vele soorten interne chirurgische hardware die gebruikt kunnen worden om de botten bij elkaar te houden en te immobiliseren tijdens de genezing. Er zijn vele vormen van immobilisatie beschikbaar, waaronder botschroeven, botnieten en botplaten en -stangen. Externe chirurgische fixatieapparaten zijn ook mogelijk. Soms worden bottransplantaten gebruikt om botdefecten of ernstig botverlies te corrigeren. Wat gebeurt er na de operatie? Na de operatie moet u rusten, ijs leggen en hoog houden.
Patiënten mogen meestal drie maanden niet op het operatiegebied lopen. Meestal wordt een niet-dragend knieverband aangelegd. Soms duurt het langer dan drie maanden. Na de eerste immobilisatie kan een gewichtsdragend gips worden aangelegd. Gedeeltelijk dragen is toegestaan. Krukken en een looprek kunnen ook worden gebruikt om het lopen te vergemakkelijken. Indien nodig kunnen pijnstillers worden gebruikt. Langzaam mogen patiënten weer volledig gewicht dragen. Vaak wordt fysiotherapie gebruikt. Het kan zes tot twaalf maanden duren voor volledig herstel.
Jichtige artritis
Jichtige artritis is een pijnlijke aandoening die veel mensen hebben ervaren. Alle informatie over purinerijk voedsel dat vermeden kan worden, kan een enorme hulp zijn. Jichtige artritis moet niet als vanzelfsprekend worden beschouwd. De meeste mensen hebben moeite om met de ziekte om te gaan als ze die eenmaal hebben. Gouty artritis kan het uiterlijk van een persoon veranderen van een mooie naar een slopende. Gouty artritis kan het zelfs voor de meest energieke persoon moeilijk maken om de dingen te doen waar ze van houden. De pijn is zo hevig dat ze niet meer de dingen kunnen doen die ze vroeger deden. Een laag purine metabolisme kan jichtige artritis veroorzaken. Het eindresultaat van purine, urinezuur, kan jicht veroorzaken.
Hoewel deze aandoening al heel lang bekend is, weten veel mensen er niet veel van of zijn ze zich niet bewust van de oorzaken. Er zijn veel voedingsmiddelen die kunnen worden beschouwd als purine-rijk, en veel mensen weten niet hoe ze die uit hun dieet moeten schrappen.
Jichtige artritis
Lijders aan jichtige artritis kunnen veel voedingsmiddelen vermijden. Het is niet voor te stellen dat bepaalde groenten veel purine bevatten en jicht kunnen veroorzaken. Asperges, spinazie, erwten en bloemkool zijn slechts enkele van de groenten die kunnen worden aangemerkt als purinerijk. Jichtaanvallen kunnen worden uitgelokt door frequente consumptie van deze groenten. Jicht kan ook worden veroorzaakt door jichtveroorzakende peulvruchten zoals marinebonen, limabonen, mongo en linzen.
Als iemands hoofdvoeding bestaat uit groenten, mag vlees niet in zijn dieet voorkomen. Voedingsmiddelen met een hoog purinegehalte zijn pluimveeproducten zoals kip, kalkoen en eend. Deze lijst omvat organen van dieren evenals voedsel met een hoog purinegehalte. Mensen met jichtige artritis die van bier houden, moeten zich ervan bewust zijn dat bier veel purine bevat. Om jichtige artritis te voorkomen, is het beter de alcoholconsumptie te beperken. Artsen en medici bevelen aan dat men de inname van alcohol vermindert om de kans op het ontwikkelen van de fatale jichtziekte te verkleinen.