Το θυμάρι ήταν ένα βότανο που έδινε ζωή και υγεία στην αρχαιότητα. Το θυμάρι χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία διαφόρων παθήσεων, όπως η αμυγδαλίτιδα, το άσθμα και η ουρική αρθρίτιδα. Θεωρούνταν επίσης μια από τις καλύτερες θεραπείες για τον κοκκύτη. Σήμερα το θυμάρι χρησιμοποιείται κυρίως για μαγειρικούς σκοπούς. Το θυμάρι χρησιμοποιείται συνηθέστερα σε πιάτα με κρέας, ιδίως σε μοσχαρίσιο κρέας. Το θυμάρι μπορεί επίσης να ταιριάξει καλά με βούτυρα βοτάνων και λαχανικά.
Θυμάρι
Το θυμάρι, μέλος της οικογένειας Labiatae της μέντας, συγγενεύει στενά με άλλα γνωστά βότανα όπως το φασκόμηλο, η μαντζουράνα και η ρίγανη. Η θυμόλη, η οποία είναι μια ειδική ουσία στο θυμάρι, του δίνει τη χαρακτηριστική γεύση και το άρωμά του. Έχει επίσης καθαριστική δράση και αντισηπτικές ιδιότητες. Υπάρχουν περίπου 300-400 είδη θυμαριού, τα περισσότερα από τα οποία βρίσκονται σε χώρες γύρω από τη Μεσόγειο. Ορισμένες ποικιλίες είναι πιο ανθεκτικές και μπορούν να βρεθούν βορειότερα, αλλά η πιο δημοφιλής είναι το Thymus vulgaris, ένα νοτιοευρωπαϊκό Θυμάρι κήπου.
Το κοινό θυμάρι, επίσης γνωστό ως θυμάρι κήπου, είναι ένας μικρός ημιξυλώδης θάμνος με συνήθεια ανάπτυξης σε λόφους. Μπορεί να φτάσει σε ύψος 6-15 ίντσες και έχει μικρά, σκουροπράσινα φύλλα. Το φυτό ανθίζει τον Ιούνιο-Ιούλιο και παράγει μικρές συστάδες μικροσκοπικών, λευκών έως λιλά λουλουδιών. Το κοινό θυμάρι διαχειμάζεται εύκολα και είναι πολύ ανθεκτικό. Ωστόσο, καλό είναι οι μικρές γλάστρες με θυμάρι να διατηρούνται ζεστές στο περβάζι του παραθύρου. Μπορεί επίσης να καλλιεργηθεί σε μπαλκονόπορτα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και μπορεί εύκολα να μεταφυτευτεί με σπόρους.
Το γνωρίζατε;
Το θυμάρι κήπου είναι το πιο κοινό θυμάρι που χρησιμοποιείται για τη μαγειρική. Το άρωμα αυτού του θυμαριού είναι αυτό που το διακρίνει από το κοινό θυμάρι. Έχει έντονο άρωμα λεμονιού όταν τρίβεται, όπως υποδηλώνει και το όνομά του. Η κίτρινη-χρυσή ποικιλία "Aureus" είναι ιδιαίτερα ελκυστική και συχνά καλλιεργείται αποκλειστικά για τη διακοσμητική της αξία. Το Άγριο Θυμάρι συναντάται στα έλη και τους βράχους της βορειοδυτικής Ευρώπης.
Έχει βλαστούς που σχηματίζουν στρώματα και στέλνουν ρίζες από τους κόμβους καθώς αναπτύσσεται. Αυτό επιτρέπει στο φυτό να εξαπλώνεται σε μεγάλες εκτάσεις χάρη στην αργή, έρπουσα ανάπτυξή του. Φαίνεται υπέροχο όταν ανθίζουν τα μοβ λουλούδια του στα μέσα του καλοκαιριού. Υπάρχουν επίσης καλλιεργούμενες ποικιλίες που κυκλοφορούν σε διάφορα χρώματα, από λευκό έως ροζ και βαθύ, σκούρο κόκκινο. Το θυμάρι μπορεί εύκολα να αυξηθεί διαιρώντας τα παλαιότερα φυτά την άνοιξη. Τα νέα "φυλλαράκια" θα πρέπει στη συνέχεια να φυτεύονται σε απόσταση μεταξύ 6-10 ιντσών. Το κοινό θυμάρι ή θυμάρι κήπου μπορεί να πολλαπλασιαστεί καλύτερα με σπόρους που σπέρνονται σε μια ζεστή, ηλιόλουστη περιοχή ή σε δίσκο.
Οι σπόροι δεν χρειάζεται να καλυφθούν. Μπορούν να πιεστούν ελαφρά στο έδαφος. Παρόλο που στην αρχή απαιτούν τακτικό πότισμα, τα νεαρά φυτά μπορούν να αντέξουν τις ξηρές περιόδους χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.
Σημειώστε
Μπορείτε να κόψετε μικρά κομμάτια για να φτιάξετε φρέσκο θυμάρι. Μπορείτε να αποξηράνετε το θυμάρι τοποθετώντας μεγαλύτερα κομμάτια σε ένα δίσκο ή κρεμώντας τα ανάποδα σε καλά αεριζόμενο, σκιερό μέρος. Μόλις στεγνώσουν τα φύλλα, αφαιρέστε τα κοτσάνια από τους μίσχους και τοποθετήστε τα σε ένα αεροστεγές δοχείο σε δροσερό μέρος. Το θυμάρι συνήθως δεν προσβάλλεται από έντομα ή ασθένειες. Η μεγαλύτερη απειλή για την υγεία του είναι η τοποθέτησή του σε κακοστραγγισμένο, ψυχρό έδαφος. Το θυμάρι που είναι ηλικίας δύο έως τριών ετών μπορεί να ξεχειμωνιάσει πιο καλά από τα παλαιότερα φυτά. Είναι καλή ιδέα να το ανανεώνετε κάθε δύο χρόνια. Τα περισσότερα φυτώρια διαθέτουν τόσο σπόρους όσο και φυτά. Το θυμάρι δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για περισσότερο από δύο ή τρία χρόνια.