Ήταν το 1988. Εργαζόμουν στη Γερμανία και είχα προσκληθεί σε μια εξοχική κατοικία στην κοιλάδα του Λίγηρα με τους φίλους μου για τις ετήσιες διακοπές μας. Η σύζυγός μου και εγώ απολαμβάναμε ένα ποτήρι κρασί, και το ζευγάρι που μας συνόδευε ήξερε πώς να πάρει μερικά ακόμη. Αυτές οι διακοπές είναι συνήθως έντονα επηρεασμένες από το αλκοόλ. Ακόμα περισσότερο μετά το δείπνο, όταν το κονιάκ ήταν συνήθως έξω! Αποφάσισα να νοικιάσω τη δική μου ιστιοσανίδα αντί να πληρώσω για τα τέλη ενοικίασης κατά τη διάρκεια των διακοπών. Αποφασίσαμε παρά τη λογική μας να βγάλουμε τη σανίδα σε μια μέρα με ανέμους για την πρώτη μας προσπάθεια με τη νέα σανίδα.
Για να δούμε...
Παρόλο που ήταν περισσότερο μια διαδικασία εγκατάστασης του ξάρτιασματος παρά οτιδήποτε άλλο, ένιωσα ότι με εκσφενδόνιζαν πάνω από ένα κατάρτι τέσσερις φορές πριν καταφέρω να εκτοξεύσω και να μείνω όρθιος. Η ταχύτητα και η πίεση της σανίδας ήταν απίστευτη στον αριστερό μου αστράγαλο. Ήταν σαν τη στιγμή που έκανα ένα λάθος και πήγα κατευθείαν στην κατηφόρα στα πρώτα μου κόκκινα τρεξίματα. Η επιτάχυνση ήταν εκπληκτική και δεν σκέφτηκα ποτέ να σταματήσω. Μετά από μερικούς ακόμη καταπέλτες, αποφασίσαμε να σταματήσουμε και αποξηλώσαμε τη σανίδα πριν επιστρέψουμε στο μετασκευασμένο αχυρώνα gite μας.
Απολαύσαμε ένα υπέροχο δείπνο και σχεδιάσαμε να σηκωθούμε νωρίς για μια μέρα στις εκβολές του ποταμού Λίγηρα. Το επόμενο πρωί, ξύπνησα με έναν πρησμένο αστράγαλο που μουδιάζει τη στιγμή που του προσθέτω βάρος. Ήταν τόσο επώδυνο που ο Alastair επέμενε να με πάει στο νοσοκομείο Tours. Νομίζω ότι ήταν περίπου μισή ώρα μακριά. Οι γιατροί με έβαλαν γρήγορα να περάσω αυτό που μόνο ως τα πιο επώδυνα 50 λεπτά της ημέρας μπορώ να αποκαλέσω. Υπέθεσαν, όπως και εγώ, ότι είχα στραμπουλήξει το πόδι μου. Ωστόσο, δεν μπόρεσαν να βρουν κανένα διάστρεμμα.
Ας το κατανοήσουμε
Τραβούσαν, στράβωναν και έσπρωχναν το αριστερό μου πόδι. Τελικά τα παράτησαν, σηκώνοντας τους ώμους με γαλλικό τρόπο, λες και αυτό θα ήταν η λύση στο πρόβλημά μου. Ο Alastair και εγώ πήραμε το δρόμο της επιστροφής, και οι δύο με πόνο και σύγχυση. Μας είχαν δώσει μερικά ισχυρά παυσίπονα - νομίζω ότι ήταν πετεντίνη - και καταφέραμε και οι δύο να βάλουμε τα πόδια μας υπό έλεγχο. Πέταξα για το υπόλοιπο της ημέρας, παρά το γεγονός ότι ήμουν πονεμένος. Την επόμενη μέρα, τίποτα. Δεν υπήρχε πόνος ή πρήξιμο. Όλα επέστρεψαν στο φυσιολογικό. Το υπόλοιπο των διακοπών ήταν μια πολύ δύσκολη συνεδρία ιστιοσανίδας σε πλήρη ταχύτητα ενάντια στην εισερχόμενη παλίρροια. Ακολούθησε διάσωση με μηχανοκίνητο σκάφος στην ακτή. Ήταν απολύτως ανώδυνο.
Τρία χρόνια αργότερα, επέστρεψα στο Ηνωμένο Βασίλειο και πέρασα 3 μήνες δουλεύοντας στο σπίτι πριν ξεκινήσω μια νέα δουλειά. Μόλις στα μισά της κατασκευής της βεράντας, το δεξί μου πόδι άρχισε να πονάει. Ήταν ένα μικρό πρόβλημα που δεν το πρόσεξα μέχρι που το δεξί μου πόδι άρχισε να πρήζεται. Το ένιωθα πολύ ζεστό. Έκανε πολύ ζέστη στις αρχές του καλοκαιριού του '89. Είχα βάλει στόχο να τελειώσω την αυλή μου πριν από τον Ιούλιο, όταν θα έπρεπε να πάω στη νέα μου δουλειά. Αφού πέρασα μερικές μέρες στην ημιτελή αυλή μου και στα μπάζα του κτιρίου, με το πρησμένο πόδι μου σε ένα ψυγείο γεμάτο με παγωμένο νερό, η γυναίκα μου με ανάγκασε να επισκεφθώ τον γιατρό. Το πόδι μου ήταν σχεδόν διπλάσιο σε μέγεθος από ό,τι ήταν παλιά και δεν άντεχα να το αγγίζει ένα σεντόνι στη μέση της νύχτας. Λυπήθηκα πολύ τον εαυτό μου καθώς σκόνταψα στο ιατρείο της κυρίας γιατρού. Πονούσα πολύ. Αυτό ήταν μια χαρά μέχρι που άρχισε να γελάει. Γελούσε πραγματικά με το τεράστιο, πρησμένο πόδι μου. Δεν έβλεπα το αστείο και ρώτησα ευγενικά τι πίστευε ότι ήταν το πρόβλημα.
Αν και δεν είδα το χιούμορ, ένιωσα μια τεράστια ανακούφιση. Ήμουν τουλάχιστον σε θέση να ονομάσω κάτι που ο γιατρός γνώριζε. Ήμουν σίγουρος ότι τα προβλήματά μου θα λύνονταν τώρα. Έτσι και έγινε, σε κάποιο βαθμό και για κάποιο χρονικό διάστημα. Για την αντιμετώπιση της αρχικής φλεγμονής, μου συνταγογράφησε ινδομεθακίνη (ένα αντιφλεγμονώδες φάρμακο που λαμβάνεται τρεις φορές την ημέρα) και αλλοπουρινόλη καθημερινά για την πρόληψη της συσσώρευσης κρυστάλλων ουρικού οξέος. Η ινδομεθακίνη ήταν φανταστική, για να είμαστε δίκαιοι. Μετά από μόλις μία ημέρα, το πόδι μου άρχισε να επανέρχεται στο κανονικό του μέγεθος. Μετά την πορεία δύο εβδομάδων, ήταν και πάλι εντελώς ανώδυνο και το πόδι μου είχε επιστρέψει στο κανονικό του μέγεθος. Δεδομένου ότι είχα ήδη υποκύψει σε αυτήν τόσο νέος, αποφάσισα να μάθω περισσότερα για την ουρική αρθρίτιδα.
Τι είναι η ουρική αρθρίτιδα;
Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια μορφή αρθρίτιδας. Η ουρική αρθρίτιδα, επίσης γνωστή ως αρθρίτιδα στις αρθρώσεις, μπορεί να προκληθεί από αυτήν. Η ουρική αρθρίτιδα είναι πιο συχνή στους άνδρες απ' ό,τι στις γυναίκες και είναι πιο συχνή στους ηλικιωμένους άνδρες. Η ουρική αρθρίτιδα μπορεί επίσης να επηρεάσει τις γυναίκες και τα νεότερα άτομα. Μπορώ να το επιβεβαιώσω αυτό. Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια πάθηση που επηρεάζει περίπου 1% των κατοίκων του Δυτικού Κόσμου. Τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας είναι πιο συνηθισμένα στη βασική άρθρωση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού σας, που είναι περίπου το 65-75% των περιπτώσεων. Ωστόσο, η ουρική αρθρίτιδα μπορεί επίσης να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε άλλη άρθρωση. Ο γιατρός μου με ενημέρωσε επίσης ότι η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιοδήποτε όργανο εάν δεν αντιμετωπιστεί. Η ουρική αρθρίτιδα προκαλείται από υψηλά επίπεδα ουρικών οξέων στο αίμα που σχηματίζουν ουρικούς κρυστάλλους στις αρθρώσεις. Κάτω από το μικροσκόπιο, αυτοί οι μικροσκοπικοί κρύσταλλοι μοιάζουν με βελόνες.
Η ουρική αρθρίτιδα θεωρείται συχνά μια από τις πιο σοβαρές παθήσεις. Αυτοί οι κρύσταλλοι σε σχήμα βελόνας αισθάνονται σαν να εισάγονται μεταξύ των αρθρώσεών σας κατά τη διάρκεια μιας κρίσης. Αυτοί οι "εισβολείς" είναι η φυσική άμυνα του οργανισμού. Το αποτέλεσμα είναι μια οξεία φλεγμονώδης αντίδραση στην παρουσία κρυστάλλων ουρικού οξέος. Τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας περιλαμβάνουν φλεγμονή, πρήξιμο, ερυθρότητα και δυσκαμψία, ζεστό άγγιγμα και χρόνιο πόνο. Η ουρική αρθρίτιδα είναι πιο επώδυνη από τον τοκετό, σύμφωνα με έναν άνδρα γιατρό. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι μπορούσε να το πει αυτό, αλλά ένιωσα ότι είχε δίκιο εκείνη τη στιγμή.
Η ουρική αρθρίτιδα προκαλείται από υψηλά επίπεδα ουρικών οξέων στο αίμα. Αλλά από πού προέρχεται αυτό το ουρικό οξύ; Το αίμα παράγει ουρικό οξύ όταν οι πουρίνες, οι οποίες αποτελούν μέρος της χημικής μας δομής, διασπώνται κατά την παραγωγή πρωτεϊνών και ενέργειας. Οι πουρίνες μπορούν επίσης να βρεθούν στα τρόφιμα. Οι πουρίνες είναι πολύ συχνές στην περίπτωσή μου, και ειδικά στις τροφές που αγαπώ. Ορισμένες τροφές έχουν χαμηλά επίπεδα πουρινών, ενώ άλλες έχουν υψηλά επίπεδα. Αυτό είναι απαραίτητο αν θέλετε να ελέγξετε την ουρική αρθρίτιδα μόνο με τη διατροφή.