Był rok 1988. Pracowałem w Niemczech i zostałem zaproszony wraz z przyjaciółmi do domku letniskowego w Dolinie Loary na nasze coroczne wakacje. Oboje z żoną wypiliśmy po kieliszku wina, a para, która do nas dołączyła, wiedziała, jak zdobyć kilka kolejnych. Te wakacje są zazwyczaj mocno zakrapiane alkoholem. Tym bardziej po kolacji, kiedy brandy zwykle się skończyła! Zdecydowałem się wypożyczyć własną deskę windsurfingową zamiast płacić za wynajem podczas wakacji. Zdecydowaliśmy się wbrew naszemu lepszemu osądowi zabrać deskę w wietrzny dzień na naszą pierwszą próbę z nową deską.
Zobaczmy...
Chociaż był to bardziej proces ustawiania takielunku niż cokolwiek innego, czułem, że jestem katapultowany nad masztem cztery razy, zanim udało mi się wystartować i pozostać w pozycji pionowej. Prędkość i nacisk deski na moją lewą kostkę były niesamowite. To było jak moment, w którym popełniłem błąd i pojechałem prosto w dół podczas moich pierwszych czerwonych przejazdów. Przyspieszenie było niesamowite i nigdy nie myślałem o zatrzymaniu się. Po kilku kolejnych katapultach zdecydowaliśmy się zakończyć jazdę i zdegradowaliśmy deskę przed powrotem do naszej przerobionej stodoły.
Zjedliśmy pyszną kolację i zaplanowaliśmy wczesne wstawanie, aby spędzić dzień u ujścia Loary. Następnego ranka obudziłam się z bolącą kostką, która zdrętwiała, gdy tylko ją obciążyłam. Było to tak bolesne, że Alastair nalegał na zabranie mnie do szpitala w Tours. Myślę, że to było jakieś pół godziny drogi stąd. Lekarze szybko przeszli przez coś, co mogę nazwać najbardziej bolesnymi 50 minutami każdego dnia. Założyli, podobnie jak ja, że skręciłem nogę. Nie znaleźli jednak żadnego skręcenia.
Zrozummy to
Szarpali, wykręcali i szturchali moją lewą stopę. W końcu poddali się, wzruszając ramionami w galijski sposób, jakby to było rozwiązanie mojego problemu. Alastair i ja ruszyliśmy w drogę powrotną, czując się obolali i zdezorientowani. Dostaliśmy kilka silnych środków przeciwbólowych - wydaje mi się, że była to petydyna - i obaj byliśmy w stanie zapanować nad naszymi stopami. Przez resztę dnia latałem, mimo że byłem obolały. Następnego dnia nic. Nie było bólu ani opuchlizny. Wszystko wróciło do normy. Reszta wakacji była bardzo trudną sesją windsurfingu z pełną prędkością wbrew nadchodzącemu przypływowi. Po niej nastąpiła akcja ratunkowa na przybrzeżnej łodzi motorowej. To było absolutnie bezbolesne.
Trzy lata później wróciłem do Wielkiej Brytanii i spędziłem 3 miesiące pracując nad domem przed rozpoczęciem nowej pracy. W połowie budowy patio zaczęła mnie boleć prawa stopa. Był to drobny problem, którego nie zauważyłem, dopóki prawa stopa nie zaczęła puchnąć. Czułem, że jest bardzo gorąca. Wczesnym latem 89 roku było bardzo gorąco. Postawiłem sobie za cel ukończenie mojego patio przed lipcem, kiedy to miałem rozpocząć nową pracę. Po kilku dniach spędzonych w moim niedokończonym patio i gruzach budowlanych, z puchnącą stopą w lodówce wypełnionej lodowatą wodą, moja żona zmusiła mnie do wizyty u lekarza. Moja stopa była prawie dwa razy większa niż kiedyś i nie mogłem znieść dotyku prześcieradła w środku nocy. Bardzo się nad sobą użalałem, wchodząc do gabinetu mojej pani doktor. Bardzo mnie bolało. Wszystko było w porządku, dopóki nie zaczęła się śmiać. Śmiała się z mojej gigantycznej, spuchniętej stopy. Nie zrozumiałem żartu i grzecznie zapytałem, w czym jej zdaniem tkwi problem.
Chociaż nie widziałem w tym humoru, poczułem ogromną ulgę. Byłem przynajmniej w stanie nazwać coś, o czym lekarz wiedział. Byłem pewien, że teraz moje problemy zostaną rozwiązane. Były, do pewnego stopnia i na pewien czas. Aby wyleczyć początkowy stan zapalny, przepisała mi indometacynę (lek przeciwzapalny przyjmowany trzy razy dziennie) i allopurinol, aby zapobiec odkładaniu się kryształków kwasu moczowego. Indometacyna była fantastyczna. Już po jednym dniu moja stopa zaczęła wracać do normalnego rozmiaru. Po dwutygodniowej kuracji znów było całkowicie bezboleśnie, a moja stopa wróciła do normalnego rozmiaru. Ponieważ uległem chorobie w tak młodym wieku, postanowiłem dowiedzieć się więcej o podagrze.
Co to jest dna moczanowa?
Dna moczanowa jest jedną z form zapalenia stawów. Dnawe zapalenie stawów, znane również jako zapalenie stawów, może być przez nią wywoływane. Dnawe zapalenie stawów występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet i częściej u starszych mężczyzn. Dna moczanowa może również dotyczyć kobiet i osób młodszych. Mogę to potwierdzić. Dna moczanowa to schorzenie, które dotyka około 1% mieszkańców świata zachodniego. Objawy dny moczanowej występują najczęściej w stawie podstawy dużego palca u nogi, co stanowi około 65-75% przypadków. Jednak dna może również objawiać się w każdym innym stawie. Mój lekarz poinformował mnie również, że dna może rozwinąć się w każdym narządzie, jeśli nie jest leczona. Dna moczanowa jest spowodowana wysokim poziomem kwasów moczowych we krwi, które tworzą kryształy moczu w stawach. Pod mikroskopem te mikroskopijne kryształy wyglądają jak igły.
Dna moczanowa jest często uważana za jedno z najcięższych schorzeń. Te kryształy w kształcie igieł są odczuwane jako wbijane między stawy podczas ataku. Ci "intruzi" są naturalną obroną organizmu. Rezultatem jest ostra reakcja zapalna na obecność kryształów kwasu moczowego. Objawy dny obejmują stan zapalny, obrzęk, zaczerwienienie i sztywność, gorący dotyk i przewlekły ból. Według pewnego lekarza dna jest bardziej bolesna niż poród. Trudno uwierzyć, że mógł tak powiedzieć, ale w tamtym momencie wydawało mi się, że miał rację.
Dna moczanowa jest spowodowana wysokim poziomem kwasu moczowego we krwi. Skąd jednak bierze się kwas moczowy? Krew wytwarza kwas moczowy, gdy puryny, które są częścią naszej struktury chemicznej, są rozkładane podczas produkcji białka i energii. Puryny można również znaleźć w żywności. Puryny są bardzo powszechne w moim przypadku, a zwłaszcza w żywności, którą uwielbiam. Niektóre pokarmy mają niski poziom puryn, podczas gdy inne mają ich wysoki poziom. Jest to niezbędne, jeśli chcesz kontrolować podagrę za pomocą samej diety.