Η ποδάγρα, η οποία είναι σοβαρή φλεγμονώδης αρθρίτιδα σε μία μεταταρσοφαλαγγική άρθρωση, είναι η πιο κοινή εκδήλωση της ουρικής αρθρίτιδας. Οι ασθενείς συχνά περιγράφουν ότι ξυπνούν στη μέση της νύχτας με έντονο πόνο, ερυθρότητα και οίδημα. Οι εξάρσεις της ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρές μορφές φλεγμονώδους αρθρίτιδας. Οι εξάρσεις της ουρικής αρθρίτιδας εμφανίζονται συχνότερα στα δάκτυλα των ποδιών, αλλά και στους αστραγάλους, τα γόνατα, το μέσο του ποδιού, τους αστραγάλους και το μέσο του ποδιού. Οι εξάρσεις ουρικής αρθρίτιδας συχνά προκαλούνται από καταστάσεις που αυξάνουν τα επίπεδα ουρικού οξέος στον ορό, όπως μεταβολικοί στρεσογόνοι παράγοντες που οδηγούν σε αυξημένο DNA ή αδενοσινοτριφωσφορικό (ATP), τζίρο (π.χ. σήψη, χειρουργική επέμβαση ή αφυδάτωση) ή αυξημένο DNA.
Ας το κατανοήσουμε
Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, τα οποία μειώνουν τη σύνθεση προσταγλανδινών, μειώνουν τη μετανάστευση ουδετερόφιλων στην άρθρωση (π.χ. κολχικίνη) και μειώνουν την ενεργοποίηση των μυελομονοκυττάρων (π.χ. κορτικοστεροειδή), μπορούν να μειώσουν τη διάρκεια της ουρικής έξαρσης. Υπό πολωτικό μικροσκόπιο, μπορείτε να εξετάσετε αρθρικό υγρό από μια ενεργή φλεγμονώδη άρθρωση για τη διάγνωση της ουρικής αρθρίτιδας. Οι κρύσταλλοι μονονατριούχου ουρικού οξέος μπορούν να περιγραφούν ως αρνητικά διπλοθλαστικές, βελονοειδείς δομές που είναι μεγαλύτερες από τη διάμετρο της άρθρωσης και επομένως απορροφώνται από πολυμορφοπύρηνα ουδετερόφιλα. Τα άτομα με χρόνια ουρική αρθρίτιδα μπορεί να αναπτύξουν υποδόριες εναποθέσεις κρυστάλλων μονονατρίου-ουρικού που είναι σταθεροί και ακανόνιστοι.
Tophi
Αυτές οι εναποθέσεις ονομάζονται τόφοι. Οι τόφοι σχηματίζονται συχνότερα κατά μήκος των τενόντιων ιστών κοντά σε αρθρώσεις και τένοντες, καθώς και στην εξωτερική έλικα του αυτιού. Αυτός ο τύπος tophi μπορεί να εξωθεί κιμωλία που περιέχει κρυστάλλους ουρικού οξέος στην επιφάνεια του δέρματος. Μπορεί να εξεταστεί σε πολωμένο μικροσκόπιο για διαγνωστικούς σκοπούς. Ορισμένοι άνθρωποι παρουσιάζουν σημαντική αύξηση του σωματικού τους φορτίου ουρικών οξέων με την πάροδο των ετών. Οι κρύσταλλοι μονονατριούχου ουρικού οξέος βρίσκονται σε πολλά σημεία των αρθρώσεων.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια πιο σοβαρή μορφή φλεγμονώδους αρθρίτιδας, η οποία είναι πιο επίμονη και λιγότερο επώδυνη. Μπορεί επίσης να προκληθεί από την αναδιαμόρφωση του λεπτού αρθρικού υμένα σε παχυσμένους φλεγμονώδεις ιστούς. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μη αναστρέψιμες και καταστροφικές παραμορφώσεις των αρθρώσεων. Παρακάτω αυτές οι καταστάσεις μπορεί επίσης να εμφανιστούν λόγω νεφρικής σωληναριακής βλάβης ή νεφρολιθίασης.
Ένας μεσίτης
Χρησιμοποιείται ένας μεσίτης για να μειωθεί η πρόσληψη και η ενεργοποίηση των κυττάρων της φλεγμονής προς τις προσβεβλημένες αρθρώσεις. Για την πρόληψη ή την προφύλαξη από επαναλαμβανόμενες κρίσεις, η ουρική αρθρίτιδα απαιτεί χρόνια θεραπεία για τη μείωση των επιπέδων ουρικού οξέος στον ορό στη φυσιολογική σειρά. Σε αυτό το σημείο προτιμάται η διάλυση των κρυστάλλων. Υπάρχουν πολλοί μεσίτες που μπορούν να σας βοηθήσουν να επιτύχετε αυτόν τον στόχο. Υπάρχουν ουρικοσουρικά φάρμακα (π.χ. προβενεσίδη), που αυξάνουν το ρυθμό απέκκρισης των ουρικών οξέων στα ούρα, καθώς και η αλλοπουρινόλη που αναστέλλει τη σύνθεση του ουρικού οξέος αναστέλλοντας την οξείδωση της ξανθίνης (ένα κρίσιμο ένζυμο στην οδό σύνθεσης του ουρικού οξέος).
Οι αναστολείς της οξειδάσης της ξανθίνης είναι θεωρητικά κατάλληλοι για τη θεραπεία των υπερπαραγωγών ουρικών οξέων (άτομα 10%) και τα ουρικοσουρικά φάρμακα για τη θεραπεία των υποεκκριτών ουρικών οξέων (ασθενείς 90%). Οι μεσίτες που μειώνουν την παραγωγή ουρικού οξέος μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία της υπερουριχαιμίας, ανεξάρτητα από την αιτία. Συχνά είναι πιο βολικά όσον αφορά τα δοσολογικά σχήματα και είναι πιο πρακτικά. Πολλές νεότερες θεραπείες με ανασυνδυασμένα μόρια έχουν δείξει πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα στη θεραπεία της ανθεκτικής ουρικής αρθρίτιδας. Αυτές περιλαμβάνουν ένα ένζυμο που ονομάζεται ουρικάση, το οποίο διασπά άμεσα τα ουρικά οξέα, και έναν διαλυτό ανταγωνιστή της IL-1.